حسین میرخانی

(1361 -1284 ش)، خطاط. در تهران به دنیا آمد. تعلیم خط را از پدر آموخت و چیزى نگذشت كه به جرگه خوشنویسان پیوست. استاد میرخانى در تحریر خط نستعلیق، از ریز و درشت به ویژه، كتابت مهارت بسزایى داشت و در این فن سرآمد اقران بود. وى از 1329 ش در كلاسهاى آزاد خوشنویسى مشغول آموزش و تربیت هنرجویان گشت. بسیارى از اساتید حاضر خوشنویسى از دست پروردگان او محسوب مى‏شوند. از خدمات مهم وى در جهت گسترش هنر خوشنویسى، پایه‏گذارى انجمن خوشنویسان ایران است. میرخانى به واسطه اشتغال به امر تعلیم، كمتر مجال كتابت مى‏یافت. از آثار او دو مجلد قران كریم است كه قرآن اولى با ترجمه‏ى فارسى و دومى بدون ترجمه به چاپ رسیده است. قطعات مختلف دیگرى نیز از وى به جاى مانده است.[1] خوشنویس. تولد: 1284، تهران. درگذشت: 11 خرداد 1361. سید حسین میرخانى، فرزند مرتضى حسینى برغانى، تعلیم خط را از پدر فراگرفت و طول نكشید كه به جرگه‏ى خوشنویسان وارد به ویژه در تحریر خط نستعلیق از ریز و درشت و كتابت شد. میرخانى مدرس خط كلاس عمومى خوشنویس اداره‏ى هنرهاى زیبا بود. از سال 1329 در انجمن خوشنویسان ایران و در كلاس‏هاى آزاد خوشنویسى مشغول تدریس شد و دیگر كمتر مجال كتابت یافت و آخرین كار ایشان كتاب مثنوى طبع حاج محمدكریم‏خان كرمانى است كه در سال 1353 كه براى تعلیم هنرجویان كلاس‏هاى خوشنویسى مشهد به آن آستان مى‏رفت در مشهد نوشت. دو قصیده‏ى معروف قرآینه و خاتمیه اثر الهى قمشه‏اى از كارهاى ایشان است. از آثار كتابت دیگر وى، دو مجلد قرآن كریم است كه قرآن اول با ترجمه‏ى فارسى و قرآن دوم بدون ترجمه به چاپ رسیدند. سید حسین میرخانى موفق به دریافت «نشان درجه‏ى یك هنر» و «نشان درجه‏ى سه خدمت» شد و تقدیرنامه‏اى از دانشگاه الزهرا كه به مناسبت نوشتن اولین قرآن به ایشان اعطا شده است.