پرياپيسم به معناي نعوظ طولاني‌مدت، ناخواسته و مداوم آلت تناسلي مردان است که ناشي از تحريک يا برانگيختگي جنسي نيست و معمولا دردناک است. اين عارضه اگرچه شايع نيست اما نياز به درمان طبي فوري دارد و در غير اين صورت به آسيب بافتي ميانجامد و در نتيجه، فرد در آينده، هنگام برانگيختگي جنسي، نعوظ نخواهد داشت. پرياپيسم بيش از همه در پسران 5 تا 10 سال و مردان 20 تا 50 سال ديده مي‌شود. پرياپيسم انواع متعددي دارد که در هر يک از اين انواع، علايم بيماري تا حدي متفاوت‌اند.
پرياپيسم ايسکميک
پرياپيسم ايسکميک يا پرياپيسم با جريان خون کم، نوعي از اين بيماري است که در نتيجه اشکال در خروج خون از آلت تناسلي رخ مي‌دهد.
• علايم:
نعوظ‌هاي ناخواسته‌اي که بيش از 4ساعت به طول ميانجامد و تنه آلت سفت مي‌شود اما معمولا نوک آن (حشفه) نرم مي‌ماند. اين نوع، بسيار دردناک است.
پرياپيسم غيرايسکميک
اين نوع هنگامي رخ مي‌دهد که مقدار زيادي خون به داخل آلت تناسلي وارد مي‌شود.
• علايم:
نعوظ ناخواسته‌اي که دست کم 4ساعت به طول ميانجامد، بدون سفتي تنه آلت. نعوظي که به تحريک جنسي مرتبط نيست يا پس از تحريک جنسي بيش از حد تداوم پيدا مي‌کند و معمولا بدون درد است.
پرياپيسم عودکننده
پرياپيسم عودکننده، شکلي از پرياپيسم ايسکميک است که فروکش کرده و دوباره عود مي‌کند.
• علايم:
اين نوع معمولا دردناک است و عموما کمتر از 3 ساعت طول مي‌کشد .
کي بايد رفت دکتر؟
در صورتي که نعوظ بيش از 4ساعت طول بکشد بايد به اورژانس بيمارستان مراجعه کرد.
اگر دچار نعوظ دردناک مداومي مي‌شويد که خود به خود در کمتر از 4 ساعت برطرف مي‌شود به پزشک مراجعه کنيد تا با تجويز درمان از عود عارضه جلوگيري شود.
اين مشکل چگونه ايجاد مي‌شود؟
نعوظ به طور طبيعي در پاسخ به تحريک جسمي يا رواني رخ مي‌دهد. اين تحريک باعث مي‌شود برخي از عروق خوني شل و گشاد شوند و جريان خون به بافت اسفنجي درون آلت افزايش يابد و رگ‌هاي خوني که جريان خون را از آلت تناسلي خارج مي‌کنند، در نتيجه افزايش فشار بسته شوند و خون درون آلت به دام بيفتد. در نتيجه آلت پر از خون مي‌شود. پس از پايان تحريک، خون به خارج از آلت جريان پيدا مي‌کند و اين اندام به حالت شل ابتدايي‌اش باز مي‌گردد. پرياپيسم هنگامي رخ مي‌دهد که بخشي از اين سيستم، خون، رگ‌هاي خوني يا اعصاب کنترل‌کننده آنها دچار اشکال شده و جريان طبيعي خون مختل مي‌شود. در نتيجه نعوظ ناخواسته‌اي به وجود مي‌آيد که ادامه پيدا مي‌کند. بعضي بيماري‌ها با تاثير بر هريک از سه بخش خون، رگ‌هاي خوني و اعصاب ممکن است پرياپيسم ايجاد کنند.
برخي از شايع‌ترين عللي که منجر به بروز اين مشکل جنسي مي‌شوند، به شرح زيرند:
• بيماري‌هاي خوني:
بيماري‌هاي مربوط به خون در ايجاد پرياپيسم – معمولا نوع ايسکميک آن- نقش دارند؛ يعني به علت عدم توانايي خروج خون از آلت فرد دچار نعوظ ناخواسته مي‌شود. از جمله اين بيماري‌هاي خوني مي‌توان به کم‌خوني سلول داسي شکل و لوسمي (سرطان خون) اشاره کرد.
• داروها:
معمولا پرياپيسم نوع ايسکميک ممکن است عارضه جانبي برخي داروها باشد. از داروهايي که ممکن است پرياپيسم ايجاد کنند، مي‌توان به اينها اشاره کرد: داروهاي خوراکي براي درمان اختلال نعوظ مانند سيلدنافيل (وياگرا) و وردنافيل (لويترا).داروهاي تزريق‌شده به آلت تناسلي براي درمان اشکال نعوظ مانند پاپاورين، داروهاي ضدافسردگي مانند فلوکستين (پروزاک) و بوپروپيون (ولبوترين)، داروهاي مورد استفاده براي درمان روان‌پريشي مانند ريسپريدون و اولنازاپين، داروهاي ضداضطراب مانند ديازپام و داروهاي رقيق‌کننده خون مانند وارفارين و هپارين.
• روان‌گردان‌هاي غيرمجاز:
برخي از داروهاي غيرقانوني يا موادي که مورد سوءمصرف قرار مي‌گيرند، ممکن است پرياپيسم ايجاد کنند؛ از جمله مصرف تفريحي داروهاي درمان‌کننده اختلال نعوظ مانند وياگرا، الکل، کوکايين، ماري‌جوانا يا اکستازي.
• جراحت‌ها:
يک علت شايع پرياپيسم غيرايسکميک- نعوظ مداوم در نتيجه جريان خون زياد به آلت تناسلي- ضربات يا جراحات وارده به دستگاه تناسلي، لگن يا ميان‌دوراه- ناحيه ميان قاعده آلت و مقعد است.
• ساير عوامل:
آسيب طناب نخاعي، بيماري‌هاي دستگاه عصبي مانند ام‌اس، بيماري‌هاي متابوليک مانند ديابت و لخته‌هاي خوني، زهر حيوانات مانند زهر عقرب يا عنکبوت بيوه سياه.
عوارض و عواقب
پرياپيسم ايسکميک مي‌تواند باعث عوارض وخيمي شود. خون به دام افتاده درون آلت تناسلي از اکسيژن تهي شده و باعث آسيب به بافت‌ها مي‌شود. در صورتي که نعوظ بيش از 4 ساعت ادامه پيدا کند خون بدون اکسيژن شروع به نابود کردن بافت‌ها در آلت تناسلي مي‌کند و در نهايت باعث اختلال نعوظ در فرد و از شکل افتادن آلت تناسلي مي‌شود.
منبع: www.salamat.com
/ج
