ليست شهداي دفاع مقدس (م)

پسرم محمد در روز دوم بهار سال 1347 به دنيا آمد؛ با تولّد او درهاي رحمت الهي به روي ما باز شد و ما در کنار هم زندگي شيريني را تجربه کرديم. نامش را خودم در دبستان محله‌ي تل‌جوهري برازجان نوشتم، اما با پايان دوره‌ي ابتدايي ديگر نگذاشتم درس بخواند.
وقتي هياهوي انقلاب در همه‌جا پيچيد، محمد هم پرچم حمايت از امام (ره) را برداشت و با حضور در تظاهرات‌ها انقلاب را ياري رساند. بعد هم به فرمان امام(ره) وارد ارتش بيست ميليوني شد و با آغاز جنگ روانه‌ي ميدان نبرد شد.
محمد در روز هشتم شهريورماه سال 1366 به خدمت نظام‌وظيفه اعزام گشت و دوران آموزشي را در کرمان با موفقيت به پايان رساند؛ آن‌گاه در سومار به دفاع از خاک کشور پرداخت. اما اصابت ترکش خمپاره او را به بستر بيماري انداخت و براي مدتي در بيمارستان‌هاي باختران تحت درمان قرار گرفت.
روز سي و ‌يکم تيرماه سال 1367 سومار معراج محمد انتخاب شد؛ او در سنّ 20 سالگي به اسارت بعثيان درآمد و بعد از يک‌سال و اندي تحمل شکنجه‌ها در زندان‌هاي رژيم بعث به شهادت رسيد.
سال 1381 پاره‌هاي پيکرش به وطن بازگشت و در گلزار شهداي بهشت سجاد(ع) به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب سرگذشت عروج صفحه 85

رمضان دومين فرزندم بود؛ در آغازين روز بهار سال 1342 به دنيا آمد. ما در روستاي " تل‌سياه " زندگي مي كرديم. وقتي هفت سالش شد براي درس خواندن سوار دوچرخه شد و به " بنه‌گز " رفت و بعد هم به اهرم. برايش نهار مي‌پختم و به اهرم مي‌بردم. ديپلمش را در دبيرستان برازجان گرفت.
رمضان براي اين‌كه خرج تحصيل خود را تأمين كند، به ناچار در چغادك بنايي مي‌كرد. بعد از اتمام تحصيل يك سال در " سمل " تدريس نمود. با پيروزي انقلاب، رمضان به عضويت بسيج درآمد و در سال 1360 راهي ميدان جنگ شد. او سه مرتبه به جبهه رفت. آخرين بار براي مدتي به مرخصي آمد. گفتم: « تو به جبهه نرو برادرت احمد در جبهه است.» اما او قبول نكرد و دوباره راهي شد.
روز پانزدهم ارديبهشت‌ماه سال 1361 روز پرواز رمضان ( رضا ) بود. او در سنّ 19 سالگي در رقابيه به آسمان پر كشيد و نامش در جرگه‌ي شاهدان روز حشر ثبت شد. مزار پاكش در گلزار شهداي چغادك قرار دارد.
راوي:پدر شهيد
رضا:نام مستعار شهيد

منبع:كتاب ستارگان در خاك   -  صفحه: 175

محمود مشخ در سال 1332 در شهر رشت متولّد شد.
از دوران کودکي نسبت به ديگر هم سن و سالانش از قدرت بدني خاصي برخوردار بود. پدرش کارگر ساده ( بار فروش ) و مادرش خانه‌دار بود. صفا و صميميت در خانه‌ي آن‌ها موج مي‌زد. سال 1344 محمود ديپلم خود را با موفقيت در مدارس رشت اخذ نمود و پس از سپري کردن دوران سربازي در اوايل انقلاب در کارخانه‌ي پارس توشيباي رشت به کار مشغول شد.
در زمان انقلاب وي شرکتي گسترده و فعال در راهپيمايي‌ها و تظاهرات داشت. پس از انقلاب نيز با تشکيل شرکت تعاوني در محله‌ي باقرآباد رشت به دستگيري و کمک از افراد بي‌بضاعت اقدام نمود. به فقرا توجه خاصي داشت.
از حقوق ماهانه‌ي خود براي آن‌ها خرج مي‌کرد. محمود به مسجد و پايگاه بسيج علاقه‌ي زيادي داشت. در بسيج به نيروهاي جوان تعليم اسلحه‌شناسي مي‌داد؛ قلبش براي اسلام مي‌تپيد. براي ترک جوانان معتاد در تابستان‌ها با کوشش فراوان مدرسه‌اي را اجاره و تبديل به درمانگاه مي‌نمود و به ترک جوانان از مواد مخدر مي‌پرداخت.
وي اراده‌اي قوي داشت. در خنثي سازي توطئه‌ي گروهک‌هاي انقلابي از هيچ کوشيي دريغ نمي‌ورزيد. تمامي سعي و تلاش مشخ برقراري نظام مقدس جمهوري اسلامي بود.
وي به بازي فوتبال علاقه‌ي زيادي داشت و در باشگاه‌ها و تيم‌هاي مختلفي بازي مي‌کرد. در بين بازيکنان از نظر اخلاق نمونه بود. اخلاق خوش، شوخ طبعي، انس با قرآن و نماز و دعا از صفات بارز او بود. در دوران بيماري مادر ( به علت تصادف ) وي همانند پروانه‌اي عاشق به گرد شمع وجود او مي‌گشت. محمود قصد ازدواج داشت و ملاک انتخاب همسر آينده‌اش را در حجاب و متانت وي عنوان مي‌نمود. اما با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران اسلامي وي با اقتدا به جمله‌ي زيباي سرور و سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين (ع) که فرمودند: « اگر دين محمد (ص) باقي نمي‌ماند، مگر به مرگ من پس اي شمشيرها فرود آييد. » عاشقانه و سبکبال به سمت جبهه‌هاي حق عليه باطل گام برداشت و سرانجام در سيزدهم مهرماه سال 1359 با اصابت تير مستقيم دشمن به ناحيه‌ي سر در سنّ 27 سالگي در کربلاي سر پل ذهاب حسيني شد.
محمود که هنگام اعزام به جبهه به خانواده‌اش گفته بود: «‌اين راه را انتخاب کرده‌ام، اگر شهيد شدم ناراحت نباشيد. » پيکر پاک و مطهر اين شهيد والامقام پس از تشييع با شکوه توسط مردم شهيدپرور استان بنا به وصيّتش ( در کنار مادر و برادرش ) در خمسه بازار رشت به خاک سپرده شد.
روحش شاد و يادش گرامي باد.

منبع:ماهنامه ستارگان درخشان   -  تاریخ:  1388/7

حسين در تاريخ 10/9/1313 در شهرستان گناوه ديده بر جهان هستي گشود. كودكي او در سايه‌ي حمايت خانواده گذشت. وقتي 7 ساله بود، مادر نامش را در كلاس اول دبستان ثبت‌نام كرد و او تا اخذ مدرك سيكل تحصيل نمود. با فوت پدر، سرپرستي خانواده به او سپرده شد و حسين با كار و تلاش، به تأمين مايحتاج زندگي خواهران و برادرانش برخاست.
وي بعد از اتمام خدمت نظام‌وظيفه، در شركت نفت جزيره‌ي خارك مشغول به كار شد و به دليل اين‌كه به 7 زبان تسلّط داشت، نيروي مفيدي براي شركت محسوب مي‌شد. مشهدپور در سال‌هاي جواني ازدواج كرد و خداوند 5 گوهر ناياب را به او هديه داد. چندي بعد در بوشهر در شركت صنايع دستي، كار جديدي را آغاز كرد تا اين‌كه از آن‌جا نيز بيرون آمد و با كارگري هزينه‌ي زندگي را تأمين نمود.
با پيروزي انقلاب، در قسمت پشتيباني جنگ جهاد به خدمت در راه پايداري و سرافرازي انقلاب پرداخت. حسين در جهاد، كارش سنگرسازي بود؛ سرانجام خدا او را به بارگاه خويش پذيرفت و در تاريخ 13/7/1364 حسين مهمان برگزيده‌ي باري‌تعالي شد. بمباران اسكله‌ي محلاتي، اين رعناقامت استان بوشهر را در سنّ 51 سالگي به شهادت رساند.
مزار پاكش در بهشت صادق بوشهر قرار دارد.

منبع:كتاب آخرين خلوت جلد1   -  صفحه: 139

سال 1342، سال آغاز قيام امام امت (ره) کودکي پا به عرصه‌ي هستي نهاد که نامش را محمدباقر نهادند؛ کودکي به زلالي آب و شادابي گل‌هاي بهاري؛ محمدباقر روزهاي خردسالي را در آغوش امن مادر سپري کرد.
محمدباقر در سال‌هاي جواني به شوق حمايت از مرزهاي ايران اسلامي به جبهه رفت تا آن‌چه را که در مکتب عاشقي سيدالشهدا (ع) خوانده بود، در ميدان رزم نشان دهد.
مشهدي‌عبادي با سمت فرمانده‌ي گردان امام حسين (ع) از لشکر 31 عاشورا در سال 1362 در جزيره‌ي‌مجنون در سنّ 20 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:روزنامه قدس

مهدي در يکي از روزهاي زيباي سال 1341 در آغوش گرم خانواده‌اي مذهبي در شهر رهنان(استان اصفهان) به دنيا آمد. هنوز کودکي خردسال بود که سايه لطف پدر از سرش کوتاه شد و شانه‌هاي کوچکش بار سنگين سرپرستي 2 برادر و تنها خواهرش را به دوش گرفت. مهدي تحصيلاتش را تا پايان دوره ابتدايي ادامه داد و پس از آن براي تامين معاش زندگي وارد بازار کار شد ،با شروع جنگ تحميلي عاشقانه به سوي جبهه‌هاي نبرد شتافت و در طول مدت حضور در سنگرهاي نبرد چندين بار مجروح شد اما هر بار با شوق بيشتري به عرصه‌هاي خون و ايثار مي‌شتافت تا سرانجام آخرين روز فروردين ماه سال 1365 عاشقانه دعوت حق را لبيک گفت و در عمليات والفجر8 در منطقه فاو در حاليکه 34 سال داشت به سوي پروردگارش پرواز کرد .مزار پاکش در گلزار شهداي رهنان واقع است.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان 2

سال 1343 بود که محمدنبي مصطفايي در شهرستان خمين ديده به جهان هستي گشود. او در کانون گرم خانواده به بالندگي رسيد و قدم به سنين جواني نهاد. با پيروزي انقلاب اسلامي و تشکيل جهادسازندگي براي محروميت‌زدايي، محمدنبي به استخدام اين نهاد مقدس درآمد و مشغول به خدمت شد.
عمليات کربلاي 5 بود که او حضوري دلاورمردانه در آن داشت و در تاريخ 20/10/1365 سجده بر خاک شلمچه کرد و در سنّ 22 سالگي شهد شيرين شهادت نوشيد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1379/6/6

شهر آبادان در سال 1337 شاهد ولادت کودکي مهربان و صميمي بود پدر نامش را رسول نهاد و اورا به خدا سپرد دوران پر نشاط زندگي را در سايه سار جمع مذهبي خانواده سپري کرد و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ديپلم به پايان رساند و در جريان قيام خونين ملت ايران عليه شاه به پخش اعلاميه هاي حضرت امام پرداخت رسول به دين مبين اسلام علاقه خاصي داشت لذا در محضر شهيد دستغيب قرائت قرآن را فرا گرفت.در سال 1359 به صدا و سيماي مرکز اهواز رفت و گويندگي را در مرکز آبادان شروع کرد و سرانجام در سن 22 سالگي به عنوان اولين شهيد خبرنگار زادگاهش معرفي شد. مصطفائي در روز هفدهم آذرماه سال 1359 بر روي پل خرمشهر در هنگام تهيه گزارش آسماني شد پيکر پاکش را در دارالرحمه شيراز به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در شوراي ايثارگران سازمان صدا و سيما