غلامرضا کیوان سمیعی
(1372 -1292 ش)، محقق، ادیب و شاعر، متخلص به كیوان. در كرمانشاه به دنیا آمد. در كنار تحصیلات جدید، صرف و نحو را نزد میرزا باقر توحیدى فراگرفت. او همچنین منطق و نحو را نزد شیخ عزیزاللَّه واعظ خواند و علوم عربى و منطق و نحو و اصول و فقه را نزد حاج آقا میبدى ادامه داد. در نوزده سالگى براى تكمیل تحصیلات به قم رفت و از آیتاللَّه سید محمد حجت بهره برد. او معقول را نزد آیتاللَّه میرزا محمد على شاه آبادى فراگرفت. آن گاه به مشهد رفت و ادبیات را نزد ادیب نیشابورى دوم تكمیل كرد. وى همچنین در محضر حكیم آقابزرگ عسكرى و فرزندش میرزا مهدى عسكرى بهره برد. سپس به تهران آمد و با مجامع ادبى و بزرگان و دانشمندان آشنا شد و از محضر حاج شیخ عبداللَّه حایرى و حاج شیخ عباسعلى كیوان قزوینى استفاده برد. آن گاه به زادگاهش بازگشت و چندى از محضر سردار كابلى كسب فیض نمود. در 1322 ش به تهران آمد و مقیم گشت و به مطالعه و تحقیق و تألیف پرداخت. او مدتى امور حقوقى بانك كشاورزى را عهدهدار بود. وى در تهران وفات یافت و در بهشت زهرا، در قطعهى هنرمندان، دفن شد. از آثارش: «زندگانى سردار كابلى»؛ مقدمهاى بر «مفاتیح الاعجاز فى شرح گلشن راز»؛ «راز دل»، مجموعه شعر؛ مقدمهاى بر «دیوان آزاد همدانى»؛ رسالهاى در «شرح حال طبیب اصفهانى»؛ شرح و مقدمه «دیوان» رنجى؛ مقدمه بر «دیوان» صابر همدانى؛ «تحقیقات ادبى یا سخنانى پیرامون شعر و شاعرى»؛ مقدمه بر «اوصاف الاشراف» خواجه نصیر؛ مقدمه بر «قبله شناسى» سردار كابلى.[1]
محقق، شاعر.
تولد: 1292، كرمانشاه.
درگذشت: 4 مرداد 1372، تهران.
غلامرضا كیوان سمیعى متخلص به «كیوان»، فرزند محمد صادق، تحصیلات ابتدایى را در دبستان نصرت در كرمانشاه به پایان برد. در كنار درسهاى دبستانى به فراگیرى علوم عربى و قرآنى نزد برخى استادان كرمانشاه از جمله میرزا باقر توحیدى و شیخ عزیزالله واعظ پرداخت. سپس به دبیرستان رفت و همچنان پس از فراغت از مدرسه به فراگرفتن علوم عربیه پرداخت و شرح سیوطى بر الفیه ابن مالك و حاشیهى ملا عبدالله بر تهذیب در منطق و شرح جامى بر كافیه ابن حاجب در نحو و معالم الاصول و جلد اول قوانین الاصول در علم اصول و اكثر شرح لمعه را در فقه، نزد حاج آقا محمد میبدى تلمذ كرد و در خلال دروس دبیرستانى و علوم عربیه شبها به تحصیل در رشتهى ریاضیات و زبان انگلیسى پرداخت. در نوزده سالگى پس از طى دوره دبیرستان به قم رفت و به فراگیرى علوم اسلامى ادامه داد. رسائل را نزد آیتالله سید محمد بهجت كوهكمرهاى و مبداء و معاد ملاصدرا را نزد آیتالله محمدعلى شاهآبادى خواند و سپس به مشهد رفت و در محضر شیخ محمدتقى راموز مشهور به ادیب نیشابورى (ثانى) درس مطول را خواند. از استادان دیگر وى آقا بزرگ عسگرى و آقا میرزا مهدى بودند.
آنگاه به تهران آمد و علم كلام را از شریعت سنگلجى آموخت و در تهران با مجامع ادبى و ادیبان رفت و آمد داشت و با شیخ عبدالله حایرى (رحمت علیشاه) و شیخ عباسعلى كیوان قزوینى به مشرب عرفان آشنا شد و شرح قیصرى بر فصوص الحكم را فراگرفت.
آنگاه به زادگاه خود بازگشت و چندى نیز از محضر حیدرقلىخان سردار كابلى جامع معقول و منقول و ریاضیات كسب فیض كرد و به دنبال معیشت چندى به تجارت پرداخت. سرانجام به استخدام بانك كشاورزى درآمد. و سالها امور حقوقى بانك را عهدهدار بود و پس از سى سال خدمت در سال 1352 بازنشسته شد.
علاوه بر مقالات كیوان سمیعى در مجلههاى «دعوت اسلامى» (نخستین مقاله وى در سال 1309 در همین مجله به چاپ رسید)، «شفق سرخ»، «كرمانشاه»، «وحید» و روزنامهى «كیهان»، از جمله آثار وى است: زندگانى سردار كابلى مشتمل بر حوادث افغانستان در قرن نوزدهم میلادى (1361)؛ مقدمهاى بر شرح گلشن راز (شیخ محمد لاهیجى، 1337)؛ رساله در شرح احوال طبیب اصفهانى (1347)؛ تحقیقات ادبى یا سخنانى پیرامون شعر و شاعرى (1361)؛ كتاب چند جلدى اوراق پراكنده (مجموعه مقالهها، 1366)؛ مقدمه بر قبلهشناسى (تصنیف سردار كابلى، 1324)؛ مقدمه بر اوصاف الاشراف خواجه نصیر طوسى (1336)؛ مقدمه بر تذكره مختصر شعراى كرمانشاه (تألیف باقر شاكرى، 1337)؛ مقدمه بر خاك نشیان عشق (تألیف فرشید یوسفى، 1364)؛ مقدمهاى بر تحقیق در مسائل فقهى (تألیف دكتر سید حسن صفوى 1349)؛ مقدمهاى بر دیوان آزاد همدانى (1356)؛ تصحیح دیوان صابر همدانى در دو قسمت با مقدمهى مشروح؛ مقدمهاى بر دیوان هادى رنجى (به اهتمام غلامحسین تهرانى، 1341)؛ مقدمهاى بر دیوان كىفر (1342)؛ راز دل (مجموعه شعر، به اهتمام محمدعلى سلطانى 1363)؛ مقدمه بر مناظرات ترجمه المراجعات (تألیف سید شرفالدین عاملى با ترجمه سردار كابلى، 1324)؛ رساله تاریخ فلسفه؛ مقدمه تحفة الاجله سردار كابلى؛ شاهكارهاى هنرى؛ تاریخ و كیفیت روزه در ادیان؛ علت شهرت سید جمالالدین اسدآبادى؛ ترجمه حال كیوان قزوینى؛ مبادى عرفان و تصوف؛ وى كتابخانهى شخصى خود را به دانشگاه ادبیات دانشگاه رازى كرمانشاه اهدا كرد.
استاد غلامرضا كیوان سمیعى در پس سرطان حنجره درگذشت و در قطعه مقبرةالشعرا، حجرهى 953 بهشت زهرا به خاك سپرده شد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
