مهدی میراشرافی

سرمایه‏دار و روزنامه‏نویس، اهل تفرش، فرزند شكوه‏السلطان در 1289 تولد یافت. بعد از اخذ دیپلم وارد دانشكده افسرى شد و در 1313 به درجه افسرى رسید. تا 1321 در ارتش بود و درجه سروانى داشت، سپس از نظام استعفا داد و به كار آزاد پرداخت. پس از مدتى امتیاز روزنامه آتش را گرفت. همانطورى كه از اسم روزنامه پیداست آتشى برپا كرد. با همه از در مخالفت درآمد و به همه كس اتهام زد و كسى از نیش قلم او درامان نبود. ابتدا با قوام‏السلطنه دست و پنجه نرم كرد، بعد با رزم‏آرا گلاویز شد و سرانجام با دكتر مصدق به منازعه پرداخت. در انتخابات دوره هفدهم كه اللهیار صالح وزیر كشور بر انتخابات نظارت داشت میراشرافى از مشكین شهر وكیل شد. با وجودى كه اكثر وكلاى دوره هفدهم طرفدار مصدق بودند نه تنها اعتبارنامه میراشرافى رد نشد بلكه به عضویت هیئت رئیسه هم انتخاب گردید. او در همان مجلس خود را به آیت‏الله كاشانى و مصدق بالا گرفت میراشرافى به حمایت از كاشانى چه در مجلس و چه در روزنامه حمله‏ها نمود و براى ساقط كردن او از مال و جان دریغ نكرد. در روز 28 مرداد 1332 اولین كسى كه از رادیو صحبت كرد او بود كه خبر سقوط مصدق و حكومت زاهدى و مراجعت شاه را به مردم داد. پس از روى كار آمدن زاهدى همه كاره شد و در دوره هیجدهم مجددا به وكالت رسید. سپس به افزایش دارائى خود پرداخت و دو كارخانه بزرگ پارچه‏بافى در اصفهان دائر كرد. روزنامه خود را گسترش داد و چاپخانه بزرگى خریدارى نمود. وامهاى سنگینى از بانكها گرفت. در دوره بیستم هم وكیل شد ولى از آن دوره به بعد در پارلمان عضویت نیافت. كارش رسیدگى به كارخانه و املاك و مستغلات وسیع خود بود. در جوانى با دختر سرلشكر خزاعى ازدواج كرد ولى كار به متاركه كشید. سید مهدى میراشرافى در اوایل انقلاب محاكمه و محكوم به اعدام گردید و حكم صادره درباره‏اش به مرحله‏ى اجرا رسید.